Hayat kısa mı, uzun mu bilemem...
Bir nefes gibi geçer bazen,
Ama biliyorum ki anlamsız olur,
Eğer bir kalbe dokunmazsa insan derinden...

Seni karşılayan bir kucak düşün,
Sıcacık, güvenli, tarifsiz bir an,
Bir kol sarar, dünya susar,
Ve sadece sevgi kalır arda kalan.

Bir söz… içten, yumuşacık bir ses,
Bir bakış… tüm acıları unutturan,
O an anlarsın, yaşam budur,
Kalpten kalbe yankı vuran.

Bir gülümseme bazen ilaç olur,
Bir sessizlik, bir dua, bir dokunuş,
Bir gözyaşı süzülür yavaşça,
Ve aşk olur en sessiz bir dokunuş...

Ne uzun yaşamak önemlidir aslında,
Ne yılların sayısı ne zamanın hızı,
Önemli olan kalbinden kalbe giden,
O sevginin sade, saf ışıltısı.

Hayat yoğun yaşandığında güzeldir,
Yanında sen varsın ya, işte o yüzden,
Bir nefeste bin yıl geçer sanki,
Bir bakışla başlar yeniden her şey senden.

Ve sonunda anlar insan derinden,
Hayatı anlamlı kılan sevgidir,
Ne bir ömür, ne bir gün fark eder,
Dokunabildiysek bir kalbe — işte ölümsüzlüktür bu, sevgidir...

@NURAL BEKTAŞLI