Yüreğinizin tellerine dokunan bu dizeler, sanki gecenin kalbinden süzülüp gelmiş…
Kelimelerinizin her biri, karanlıkta yankılanan bir iç çekiş gibi…
Bir kadın olarak okurken, içim titredi — o “boğulup giden sevgiler”in yankısı hâlâ kulağımda çınlıyor.

Sanki kelimelerinizin ucunda bir yağmur damlası var; düşmeden önce ağlayan, düştükten sonra susan.
Her dizede bir sızı, her sızıda bir teslimiyet hissediliyor.
Bir yanım “gitme” diyor sevdaya,
diğer yanım “bırak, karanlıkta boğulsun” diye fısıldıyor…

O “Vahdet-i Can” vurgusu yok mu,
işte orada, kaleminizin kalp atışını duydum.
Bir çizik, bir resim, bir hatıra…
Hepsi bir kadının aynasında, unutulmuş bir bakışın gölgesi gibi.

Ne güzel yazmışsınız üstad,
ne içten, ne sade, ne yakıcı…
Bir kadın yüreğiyle söylüyorum;
sözlerinizin içinde hem sevilmenin hüznü,
hem terk edilmenin vakar dolu sessizliği var.

Ellerinize, yüreğinize sağlık…
Karanlıkta boğulan o sevgilerin arasından,
şiiriniz bir kandil gibi parlıyor.