1
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
93
Okunma
Seni Sen Olduğundan Sevdim”
Ben seni umutsuzluğun ortasında bulduğum için sevmedim,
Ne aynı havayı soluduğumdan,
Ne de aynı gökyüzüne baktığımdan.
Yağmur altında ıslandık belki,
Aynı güneş ısıttı tenimizi,
Aynı ay aydınlattı gecemizi —
Ama ben seni bunlar için değil,
Sen’de tecelli eden O’nu gördüğüm için sevdim.
Ruhumla sevdim seni,
Çünkü sende Hakk’ın nefesini duydum.
Sen, gecelerimin nurusun,
Varlığımda yankılanan bir “Ol” sesisin.
Soğuk ayazlarda içimi ısıtan bir “rahmet”,
Karanlıkta yolumu aydınlatan bir “ışık” oldun.
Ben hiçken,
Sen varlığıma vesile oldun.
Nefesimde “Hu”, kalbimde zikrim oldun.
Ne dünyada bir menfaat,
Ne de zamana bağlı bir sevda için…
Ben seni — ruhumla, Hakk için sevdim,
Çünkü sende O’nun izini gördüm.
Ve bil ki,
Ben seni, Sen’de O’nu bulduğumdan sevdim.
5.0
100% (1)
Cevap Yaz