İki Kalp Arasında
DersimliKiz’in Gerçeklerinden

Bir kadının kalbi…
Bir zamanlar sevgiyle doluydu, ama şimdi o sevgi, toprağın altına gömülmüş bir sessizlik gibi.
Eşini kaybettiğinde, sadece bir insanı değil, kendi yarısını da kaybetti aslında.
Geceleri onun sesini duymaya alışmıştı, sabahları onun nefesiyle uyanmaya.
Sonra bir gün, her şey sustu.
Ev sessiz kaldı, bardaklar dokunulmadan, kelimeler söylenmeden…

Yıllar geçti belki, ama içindeki yas hiç tam bitmedi.
Her dua, her yıldız, her yağmur damlası — hepsi ondan bir iz taşıyordu.
Ve tam o sırada, bir arkadaş çıktı karşısına.
Ne bir anda sevdi, ne de hemen fark etti…
Ama kalbi, uzun zamandır unuttuğu bir duyguyu hatırlamaya başladı: yaşamak.

Korktu.
Çünkü yeniden sevmek, sanki geçmişe ihanet gibiydi.
Ama sevmemek de, kendi kalbine zulüm gibiydi.
Bir yanıyla hâlâ eşine sadıktı,
bir yanıyla da yeniden nefes almak istiyordu.

Her sabah aynaya baktığında kendine şu soruyu soruyordu:

“Sevgi gerçekten biter mi, yoksa sadece şekil mi değiştirir?”

Cevabı bulamadı…
Çünkü bazı soruların cevabı yaşanarak öğrenilir.
Ve o da, tam bu kararsızlığın ortasında —
bir şiire dönüştü.
O şiir de bir kadının itirafı oldu:
Ne geçmişi unutabiliyorum, ne geleceğe adım atabiliyorum…
İki kalp arasında kaldım ben.

Cigdem Turan DersimliKiz