Çoçuktum acıdan kan kustum belli etmedim
Rabbime sığındım her an isyana gitmedim
Feryat figan ederken evimi terketmedim
Ne olurdu annem bir defa görseydin beni
Yavrum deyip bağrına basıp sarsaydın beni

Sen ne gün yüzü gördün nede bana gösterdin
Umudumun doğduğu yarınlara küstürdün
Yüreğimde hüzünlü fırtınalar estirdin
Ne olurdu annem bir defa görseydin beni
Yavrum deyip bağrına basıp sarsaydın beni

Şu Yalancı dünyada bilmem ne zaman güldüm
Sevgisiz can çekiştim sessiz sedasız öldüm
Kendimi içten içe binbir parçaya böldüm
Ne olurdu annem bir defa görseydin beni
Yavrum deyip bağrına basıp sarsaydın beni

Ne hayellerim vardı öğretmen olucaktım
Çocukların kalbine sevgiyle dolucaktım
Yetiştirip onları cihana salıcaktım
Ne olurdu annem bir defa görseydin beni
Yavrum deyip bağrına basıp sarsaydın beni

Sevseydin beni belki mutlu yuvam olurdu
Sevdanın en güzeli ah benide bulurdu
Ömrüme neşe gelir beni benden alırdı
Ne olurdu annem bir defa görseydin beni
Yavrum deyip bağrına basıp sarsaydın beni

Kalemin Hüznü
Emel Koç


Dost Kalemi
Gurbetin soğuk yüzü sıcaklığını kesti
Yaşadım senelerce rüzgarlar ters ters esti
Hep aradığım senden bir yavrum diyen sesti
Ne olurdu annem bir defa görseydin beni
Yavrum deyip bağrına basıp sarsaydın beni

Beyzade