Bir koltuğa sığmaz nice ihtirasına
Gözler kör olmuştur hırsın karasında
Millet için değil kendi çıkarına
Söz dökülür sahte dudak arasında

Halkın derdi dağlar gibi büyürken
Onlar koltuk derdine düşmüş yine
Aç çocuklar bakar ekmek umarken
Meclis dolup taşar menfaatle

Vicdanı unutmuş nice koltukçu
Kalem oynatır da yalanı yazar
Gerçek sus pus olmuş doğruluk susar
Köşesine çekilir namuslu yazar

Bir koltuğun değeri bu mudur eyvah
Satılır mı böyle milletin hakkı
Sözde halka hizmet, özde kendi şah
Hakkı gözetmeyen kör olur hakkı

Seçim vakti gelir, meydanlar dolup
Sözler uçuşur baldan tatlı diye
Sandık kapanınca koltuklar kurulup
Unutulur yine millet köye, şehre

Ey koltuk sevdası nice can yaktın
Halkı aldatarak saraylar yaptın
Bir gün o koltuklar devrilir elbet
Unutma tarih de hesap soracaktır

İsmail Gökkuş