Kan çanağı gözlerimle baktım ardından,
Gittin…
Ne bir veda söyledin,
Ne de bir "kal" duydun içimden dökülen…

Sustu dilim, ama içim haykırdı,
Kalbim duvarlara çarpa çarpa kırıldı.
Bir yanım hâlâ seni savunurken herkese,
Diğer yanım, her gece seni küfre boğdu sessizce.

Uykusuz gecelerin adresi oldum,
Yastığımda sen,
Battaniyemde kokun,
Her nefeste biraz daha yanıyorum,
Ama sensizliğe de alışamıyorum.

Aynaya bakamıyorum uzun zamandır,
Orada bir yabancı var,
Gözleri kan çanağı…
Ağlamaktan değil sadece,
Umutlar kurumuş, içi boş, bakışsız…

Dostlar soruyor hâlâ seni,
"Unutamadım" diyemem,
Gururum var.
Ama ne zaman adını duysam
Boğazım düğümleniyor,
Bir sigara daha yakıyorum o an.

Seninle yaşanacak bir ömrüm vardı,
Şimdi sen yoksun,
Ben yaşamak zorundayım…
En büyük ceza bu belki de:
Yaşarken ölmek…
Bir de hiç sormadığın hâlde
Seni hâlâ sevmek…

SONMISRA