Gönül der; ’Sen Mevlana, ben de Şems’in olayım,
Ol pervane çevremde, senden nefes alayım,
Sözünü emir sayıp, alıp başa koyayım’
Korkuyorum ey gönül, bir gün firar edersen,

Gönül der; ’Sen aşiyan, ben de bülbül olayım,
Uçmayayım yurdundan, hep yanında durayım,
Sabah akşam durmadan, adını şakıyayım’
Korkuyorum ey gönül, başka dala konarsan,

Gönül der; ’Sen Fatih ol, ben İstanbul olayım,
Yıkma sakın surlarımı, gel kapımı açayım,
En güzel komutana, ilk müjde sayılayım’
Korkuyorum ey gönül, ya benden vazgeçersen,

Gönül der; ’Sen efkar ol, ben de duman olayım,
Çektiğin her nefeste, ciğerine dolayım,
Sıhhat bulasın bende, sana şifa salayım’
Korkuyorum ey gönül, bana maraz eylersen,

Gönül der; ’Sen bir göz ol, ben de nurun olayım,
Sana en yakın yerde, ta içinde durayım,
Bakarsan başka yare, şu canıma kıyayım’
Korkuyorum ey gönül, bir gün olur sönersen,

Gönül der; ’Sen Muhammed , ben Medine olayım,
Çıkar isen Mekke’den, gel sineme sarayım,
Senin o nur yüzünle, toprağımı yunayım’
Korkuyorum ey gönül. bir gün bana git dersen,