1
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
119
Okunma
Kim demiş unutmam diye,
Zamanın elleri var, tutar insanı fark etmeden,
Günler birbirine eklenir, geceler sessizce erir,
Ve kalbin en derin yerinde bile, izler silikleşir.
Kim demiş unutmam diye,
Yaralar kabuk bağlar, gözyaşları kurur usulca,
Bir fotoğrafın köşesi yıpranır,
Bir ses yankısını kaybeder yılların uğultusunda.
Kim demiş unutmam diye,
İnsan alışır, mecbur kalır yürümeye,
Eksik yanını taşısa da içinde,
Yeni yollar bulur, yeni nefeslere tutunur.
Kim demiş unutmam diye,
Unutmak bazen hatırlamamak değildir,
Sadece acının yerini kabulleniş alır,
Ve kalbin öğrenir, sevdayı sessizce bırakmayı.
Kim demiş unutmam diye,
Belki yüzünü değil ama dokunuşunu unutur,
Belki sesini değil ama kelimelerini unutur,
Ve geriye sadece,
Yüreğin güçlenmiş bir hali kalır.
5.0
100% (2)
Cevap Yaz