0
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
110
Okunma
Şafak Vakti
Renk renk açmış çiçekler,
kimisi sarı, kimisi beyaz,
bir fısıltı düşüyor toprağa,
henüz uyanmamış bir sır gibi.
İncir kuşları konmuş pencereme,
kimisi ak, kimisi al,
kanatlarında taşıyorlar
unutulmuş bir şarkının gölgesini.
Gün ağırdı,
şafak vakti toprak patlamak üzere,
sessiz bir sancı var gökyüzünde,
sanki her ışık biraz kan,
her gölge biraz yaradır.
Yosun tutmuş sular bekler,
sakin gibi görünür,
oysa derinlerinde
korku ve acı birbirine sarılmıştır.
Ve ben,
bir çiçeğin titreyen yaprağında,
bir kuşun suskun gözlerinde,
kendimi dinlerim:
Ne kadar kırılgandır umut,
ne kadar kalıcıdır hüzün.
Sedat Evren
5.0
100% (1)
