Mantığım "Olmaz böyle şey! Gelemezsiniz siz bir araya, imkânsız!" derken, kalbim sürekli seni çağırıyordu,
Bir yandan içimdeki çocuk nedensiz, sebepsiz sana doğru koşarken,
Bir yandan da gerçekler aklıma geliyor, bir yanım da senden kaçıyordu.
Rüyamda görsem inanmazdım, insan başına gelince anlıyormuş,
Dedim, bu nasıl iştir ki, ellerimiz birleşmeden kalplerimiz birleşmiş,
Demek ki ruhlarımız da birbirine eşmiş,
O halde özlemle sarılmak, kavuşmamız demekmiş.

Yanılmışım...

Bu dünyada başıma gelen en güzel şeydin,
Aklıma her gelişinde kalbim hızlı hızlı atıyordu,
Günlerim, gecelerim seni düşünmekle geçiyordu,
Bir tek adı vardı bunun; aşkımdın sen benim, kalbimdin!

Çok safmışım...

Gezdiğim her yerde değişik değişik bir sürü kadınlar, kızlar vardı,
Gördüklerimin içinde hiç birisi de sen değildin,
Kimse sana benzemezdi ki, sen benim sevdiğimdin,
Bir kere olsun karşıma çıksaydın ne güzel olurdu,
İçimin yangını, özlemi, hasreti işte o zaman son bulurdu.

Yalanmış her şeyin, bir hayale aşık olmuşum...

Sevdaya tutuldu mu bir insan, sanki zehir içer, kan kusarmış,
Bitsin bu acılar diye, bedenini darağacına asarmış,
Ne ölmek kadar cesurdum ne de seni unutmak kadar yürekliydim,
İyi değildim anla işte, yasımı içimde tutuyordum,
Kalbim sıkışıyor, boğulur gibi oluyordum,
Yaşamak denirse adına, sadece nefes alıyordum.

Derdini bir hiç uğruna zavallı kalbim çekmiş...

Öyle böyle değildi, çok başka bir sevgiydi benimkisi,
Ömrü hayatımda bu olmuştu kalbimin tek yenilgisi,
Anlaşılan seninle olan sınavım hiç bitmeyecekti,
Yüzüm sensiz bir gün bile gülmeyecekti,
Bu kalbimin acısı var ya bu acısı, hiç geçmeyecekti.

Boş yere kendime zulüm etmişim...

Şimdi senden bana hatıra, bir avuç gözyaşı,
En sonunda dindirdim gönlümdeki bitmeyen yası,
Ben bıraktım derdimin yükünü, kolaysa sen taşı,
Adın olsa olsa bundan sonra benim için bir mezar taşı.

Eserinle gurur duy, sayende kalbim öldü artık.

Vecdi Murat SOYDAN
23 Ağustos 2025, Isparta