birazcık huzur
hepsi bu

sınırlarını kimsenin çizmediği
duvarları olmayan
ama isterse kendi duvarlarını kurabilen
kapılarını kendi iradesiyle açıp kapatan
çizgilerini kendi belirleyen bir huzur

çok şey mi istenen?

kimse kırılsın istemiyorum
hiçbir şey parçalara bölünmesin
ayrılık olmasın
ama diken üstünde yaşanmaz
o kırılmasın diyerek

fark yaratmak güzeldir
farklılaşmak ise başkadır
güçlüysen birleştirirsin
aklı öne çıkarırsan akıllılık edersin

ayrışmak bölmek için değildir
bazen bir gerekliliktir

sınırları yoktur düşünen insanın
duvarlarla durdurulamaz
çünkü insan
her duygusuyla fark yaratacak kadar zengindir

insan önce insandır
sonra gelir ırkı
dünya ise yaratılanlar için bir sahnedir
yaşayan her şey imtihandadır
insanlar da müstesna değil

hayat bir yarış değil
dinler farklı görünse de
özleri değişmez
tıpkı yakından uzağa uzanan bir bağ gibi

aileden başlar
dallarımız uzar
çoğaldıkça çoğalırız
nefretin adını silerek yürürüz yola
kibirden uzak
güç isteriz elbette
ama güç adaletin simgesi olmalı

yer yok kıskançlığa
yer yok düşmanlığa

engel koysan da olmaz
kaldır bariyerleri
yık duvarları düşüncelerinden

ırkçılık ayrı, insanlık ayrı
elbette farklılıklarımız olacak
olmazsa olmaz
ama diliyle nefret söyleyen
aklıyla başka ne söyleyebilir ki?

savaşlar hep acı getirdi
enkaza dönen şehirler
cansız da olsa öldüler
ölüme ağlamak çare değil
önce bilgisizlik kahreder insanı
sonra ilgisizlik, umursamazlık

doymak bilmeyen nefisler
açgözlülük
kan emen sömürücüler
bitmedi, gitmediler
öldürdükçe çoğaldılar
ölümden habersiz
ne insanı tanıdılar
ne insanlığı

aşk tende kaldı
arkadaşlık masada
bağları unuttular
kibirle bir olunca

artık anlamalı insan,
sınırların olmadığını
duvarların engel olamayacağını

uyum için huzur aramalı
bir olmalı
birlik olmalı
biz olmalı insan
önce insan olmalı

her türlü engelden uzak
sınırları yok edilmiş bir dünya
birazcık huzur gerek
hepsi bu.
*
Mehmet Demir
14822