Sustuklarımda saklıyorum seni

Gözlerimden oku
beni,
içimde altı yüz bin yılın
devrim aşkı var


her günümde
nefesimde
seni ben yarattım içimde
benliğimde
öz’ümde


dinle bak… ruhun ne diyor?
haykırıyor
bağırıyor çığlığın
gözyaşlarımla birlikte
hiç kimse bir ben etmez

b i l i y o r s u n…


-Aşk her gün sokağından geçmeye benzer
sesim kaldı
o mahallede
gizli gizli baktığın pencerende


korkaklığın
cesaretsizliğinle birlikte
bir vals dansı
…


tamamlanmak lazım
bir bütüne dair
yabancılaşan gözlerin
kalbin ise
aşk kokuyor
adımı sürekli sayıkladığın
kaç tane
sen ve ben var.
hepsinde seni gördüğüm
hepsinde beni gördüğün


yalanlar ötesinde
kandırmaca herşey
seni oyalayanlar
sona doğru
yaklaşıyorum
adım adım


-aşka yürek bastığım.


sensizliği
yokluğuna
6 gün, 6 saat, 6 ay’a dair
bir de bana sor


600 yüz yıl milyon
bin bir alem devrinde
yıldızlar gezegeninde
kaybolduğun seni
ne çok adını
haykırdım


hiç birşey
hiç kimse sana benzemiyordu
kabullendim
şimdi ki halini
gurursuzluğuma


Aşkıma dair
onlar hep biliyorlardı
sadaketime karşılık
kıskanıyorlardı
sen
akıl tutulmasında
beni anlayamıyorken
öfke ile bana bakarken
küfür ile kalbimi mermilerken.
d a y a n a m ı y o r d u m.


-bilmediğin şarkılara obsess olmuştum
henüz senin duymadığın
sana dinletmediğim.


hep seni arayacağım
tekrar ederek
hep…
bu dünya da
bu zamanda
bir sonra ki
asır da


gözlerin, kalbimi,
ruhumu okuyana kadar
bir sır var ki
sen ve ben
aramda ki
söylemeyeceğim



zaman en büyük düşmanım
kaosun içinde, başka kaosa
rast geldim
sen yoksan eğer…
ne kaldı yaşamanın
kalbimin kırıklarını toplaya toplaya
ateş kokan yeryüzünden



bu öyle lanetmiş ki
bu hayal böyle eksik yaşanmamalıydı
dokunulmazlığa karşılık
nefes kadar yakınken sana
hayatı süprize çevirdim
şaşkınlığına dair
farkında değilsin
hepsi ben’im
tüm duygularının
olaylarının başına gelen
bela da
iyi niyette…


oysa çok düşünüyorsun
sakladığın beni
her gün sigarayla, kahve ile dostluğunu
en çok kıskanıyorum
paylaşamıyorum seni
kaçık dünyanın
absurd insanların anlamsızlığına
umurumda mı?


umarsızlığıma karşılık
meydan okuyorum
hayata karşı
artık savaşmak istemiyorum
sensizliği kabullenmiyorum
karanfil koksun
beni öptüğün tenim.


yokluğun
kaç gün
kaç sabah
kaç gece eder?

kabule dair başka ne var.
kardelenler çok yaşamaz

SenAy.