Benim adım Yusuf…
Kendime bile anlatamadığım duyguların sahibi…
Ne zaman içim dolsa,
Boşaltacak bir omuz ararım ama bulamam.
Çünkü herkes kendi yükünü taşımaktan yorgun artık,
Kimsenin fazladan bir kelimeye bile tahammülü yok.

Ben bazen geceye fısıldarım içimi,
Çünkü sessizlik, insanların yüzünden daha merhametli.
Kimi zaman ay dinler beni,
Kimi zaman kalem…
Ama en çok,
Kendi iç sesimle dertleşirim sessizce.

Benim adım Yusuf…
Her gidenin ardından susmayı öğrenmiş,
Her kalanla da mesafeli konuşmayı…
Çünkü kalbim çok defa yara aldı,
Ve her yara, bir çizik bıraktı güven defterimde.

İnsanlara inandım,
"Bu defa farklı" dedim…
Ama değişen sadece hikâyenin karakterleri oldu,
Sonu hep aynıydı:
Ben kırıldım,
Onlar unuttu.

Kolay değil…
Dilini bilmediğin caddelerde yürümek,
Ne yana dönsen yabancı bakışlarla karşılaşmak…
Ama en çok da,
En Acı Olanda Hiçbir kapının seni beklemiyor olması.

Benim adım Yusuf…
Kimsesiz değilim belki,
Ama kimseyi de tam yüreğimde tutamıyorum artık.
Çünkü içimi açık bıraktım yıllarca,
Ve gelen geçen yağmaladı ruhumu.

Sıcak kanlı dediler bana,
Evet, öyleyim...
Ama artık ellerim de temkinli,
bakışlarım da.
Eskisi kadar kolay güvenemiyorum;
çünkü en çok,
dost bildiklerim
beni yarı yolda bırakanlar olmuştu.

Belki kelimeler dokunur,
benimle konuşamayanlara.
Bazen içimde sessizce oturan çocuk dökülür kâğıda,
bazen de susmaktan yorulmuş bir adamın haykırışı olur satırlarım.

Görmeyen gözlere söz yetmez bazen,
Ama bir dize yeter kalbi uyandırmaya.
Ben sustukça kalem konuşur,
Yazdıkça içimdeki acı susar biraz.

Kırıldım derken ağlamam belki,
Ama bir kelimeyle devrilir bütün yüküm.
Çünkü ben susanlardanım…
Ve en çok, susanlar şiir yazar aslında.

Benim adım Yusuf…
Ve bazen kendime bile yabancı hissediyorum kendimi.
Sanki ben değilim yaşadıklarımı taşıyan.
Ama bir bakıyorum aynaya
Gözlerimde hâlâ umut var...
İşte o zaman anlıyorum,
Ben hâlâ “insan” kalmayı seçmişim.

Yoruldum evet,
Ama yılmadım.
Yalnızım,
Ama eksik değilim.
Sustum,
Ama içimde fırtınalarla…

Benim adım Yusuf…
Bu dünya belki bana adil değildi ama
Ben hala
İçimde adaleti yaşatıyorum.

Yusuf Ak (Yusâver)