Yatıyor yüz hatları sert yastıkta bir ölü
Uzağa dalıp gitmiş yorgun gözleri açık
Dudakları çatlamış sanki geçiyor çölü
Karşılıksız bir aşkın yanan közleri açık

Hiç kimse bilmiyordu neler yaşadığını
Kış ortasında yanıp yazın üşüdüğünü
Yalnızlığın yarayı her gün kaşıdığını
Belli ki terk edenin kalpte izleri açık

Bir hasretlik yangını kalbini yakıyordu
Ruhundaki fırtına içini söküyordu
Dertleri dertlendikçe yazıya döküyordu
Dilinden düşmese de kalbin sözleri açık

Yapayalnız bir ölü yanı başında haplar
Dudağı ıslatmamış içi su dolu kaplar
Hangi şair ölür ki yaşıyorken kitaplar
Yüzü çarşaf örtülü yalnız dizleri açık

Yaşadığı dağların kar tutsa da tepesi
Şimdi dinleniyor kalp, kesilse de nefesi
Yazdığı şiirlerde kaldı şairin sesi
İmgelerde saklanan bütün gizleri açık

22.03.2025/Samsun

İbrahim COŞAR