Bu gece, kalbimde bir cenaze alayı dolaşıyor.
Adını anan her hece,
Bir ağıt gibi boğuluyor dilimin uçurumunda.
Yüreğimde paslı bir defter açtım;
Ve ne varsa sana ait
Bir gülüşün,
Bir bakışın,
Bir çocukluk düşünden düşen kırık bir yaprak
Hepsini gömdüm.
Toprak benim,
Tabut benim,
Kapanmayan mezar taşı da ben.

Bilseydim,
Bu kadar acır mıydı kalbim?
Gözlerinin karanlığına hiç bakmazdım,
Ellerinin cehennemine hiç dokunmazdım;
Kendi yangınımı büyütmezdim.

Saat 03.30.
Zaman, bir cellat gibi boynumda bekliyor.
Hava kavurucu bir yaz gecesi,
Ama yokluğun, içimde kara bir buz çağı;
Sanki hiç sevmemişsin beni,
Sanki ben, bir başkasının rüyasında unutulmuş bir hayalmişim.

Bir otobüs camında, kendime bakıyorum.
Geçmiş, gözyaşlarımın içinde yol arıyor.
Sana öfke kusarken bile,
Kalbim hâlâ en çok sana secde ediyor.