Bir insanın hayatı, bazen bir başkasının dudaklarında mırıldandığı şarkıya benzer.
Onunla tanışırsın, hayatın bir melodi gibi akmaya başlar.
Ruhunla, kalbinle ona karışırsın.
Söylediği her kelime, senin ömrünün notası olur.
Her bakışı, bir nakarat; her gülüşü, hiç bitmesin istediğin bir müzik…

Sonra bir şey olur.
Bir şeyler kopar içinden.
Bir vedada, bir suskunlukta, bir vazgeçişte
O şarkının içinden bazı kelimeler alınır.
Belki “seviyorum”dur alınan kelime,
Belki “gitme”, belki “kal”, belki de “umut”.

Ve şarkı eksik kalır.
Bir zamanlar seni var eden, seni tamamlayan o şarkı,
Artık anlaşılmaz hâle gelir.
Kimsenin duyamadığı,
Kimsenin anlamadığı boşluklar kalır geriye.

İşte hayat böyle bir şarkıdır.
Onunla dolup, onunla eksilirsin.
Ve bazen hayatına giren biri,
Giderken senden, hayatının bazı kelimelerini çalar götürür.
Artık gülümsediğinde bile eksik hissedersin.
Birini severken bile tam olmaz kalbin.
Çünkü eksilen şey,
Hiçbir zaman geri yerine koyulamaz.

Hayat,
Artık eksik bir şarkıdır senin için.
Ve geriye kalan, sadece sessizliktir.
Ve sessizlik, en acı şarkıdan bile daha fazla yakar canını.
Utku Can Güzel’in kısa derin anlamlı olan sözlerinden biridir...