Göğsümde yarattığın iz,
Bir kadın elinin sessiz dokunuşu gibi derin;
Adı zikredilmezse bile kelimeler dualara dönüşürken,
Sol yanımda bir tufan koptu.
Cümle cihan gelmiş olsa,
Bu çığlık susturulmaz
Çünkü bu, kalbin najâsına yazılmış bir baruttur.

Ve derin yara öyle bir yara ki,
Başkasına muhal görünür mümkünsüzlük;
Ama düşlerimde kırkışlanmış imkânın ortasında,
O mavi aşk, cemre gibi düştü kalbime.

Kalbime ekilen bir inci;
Bin parça vücut olur her nefeste,
Cihan o inciye pervane olur;
Ama o inci
Sadece senin varlığının şekillendirdiği bir sırdır.

Şimdi…
Her ilahi “amin” geceye iniyor,
Hüma kuşunun kanat sesi gibi semayı titretiyor.
Ve mavi bir umut küllerimden doğarak
Ömrümün rotasını onun uğruna değiştirdi.

Bu aşk, ilahi bir manifesto:
Vazgeçilmez, tanınmaz ama var olan…
Ve kalpte pek bir kere seslenen ruhul iz,
Kalbi ölümsüz kılar.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLî / LARDES SYMPRA

(Kalbine düşen mavi cemre, ömrü cihana mühürler.)