Ne çabuk geçiyorsun zaman,
Daha düşmedi içimden bahar.
Bir çocuk gülüşünde kaldım,
Bir şarkı yarım, bir sevda yarar…
Dün sandığım şey,
Meğer çoktan mezar olmuş anılar.

Ne çabuk geçiyorsun zaman,
Bir sabah uyanıp da yaşlandım.
Aynalarda tanımadım kendimi,
Saçlarımda geceye rastladım.
Bir zamanlar umutla baktığım
Gökyüzüne, şimdi ağlayarak daldım…

Ne çabuk geçiyorsun zaman,
Bir ömür, iki nefes arasında.
Göz açıp kapayıncaya dek
Tükeniyor ömrün masalı aslında.
Ve biz hâlâ bir şeyleri
Ertelemekle oyalanıyoruz farkında.

Ne çabuk geçiyorsun zaman,
Oysa daha çok şey vardı anlatacak.
Bir dostla yarım kalan çay,
Bir gülüş, bir özür, bir sıcak kucak…
Sen hızla geçerken,
Biz kırıntılarda hayat arayacak.

Ne çabuk geçiyorsun zaman,
Sanki hiç yaşanmamış gibi dün.
Bir resimde gülümseyen ben,
Şimdi iç çekiyor bir köşede hüzün.
Anladım ki insan
Geçip gidenin ardından suskun bir gün.

Ne çabuk geçiyorsun zaman,
Durdurulamayan tek hırsız sensin.
Ne mal, ne mülk, ne aşk tutar seni,
Ne dua, ne de insanın kendisi…
Ama yine de her sabah
Sana umutla uyanır insanın sessiz sesi.

NURAL BEKTAŞLI