Açmam sana bir daha gönlümün kapısını
Gül ardına gizlenmiş zehirli sarmaşıksın
Bin yüreğe yerleşsen sevdanın tapusunu
Alamazsın, çünkü sen, sen kendine âşıksın...

Baharı bekleyenin kış edersin yazını
Benim çektiğim kadar kim çeker ki nazını ?
Benliğin mızrabıyla asla aşkın sazını
Çalamazsın, çünkü sen, sen kendine âşıksın...

Şöyle mâziye bir bak, kibri kalbinden sil de
Mârifet sende değil, aşkı haykıran dilde
Seni bende eritip biz diyen bir gönülde
Kalamazsın, çünkü sen, sen kendine âşıksın...

Nasıl yaşanır sevda sevdiğini yok sayıp ?
Böyle sevmek mi olur ? Ayıp yaptığın ayıp !
Ben yağmur`um dersin de bir deniz`e damlayıp
Dolamazsın, çünkü sen, sen kendine âşıksın...

Uzaklardan âh ile cevap verse çağrına
Yüreğininin kanıyla merhem olsa ağrına
Yaprağında can veren bir bülbülün uğruna
Solamazsın, çünkü sen, sen kendine âşıksın...

Karlı dağlar misâli başın her an bulutlu
Keşke ben de olsaydım ahvâlinden umutlu
Mutluluk dilerim ya, ömrün boyunca mutlu
Olamazsın, çünkü sen, sen kendine âşıksın...