1
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
169
Okunma
Her dil bir ad fısıldasa
Bireycilik olur bunca çokluğa
Arada gelmeseler unutuluyor
Sonraya kalan çok şey
Ağaçlar boyu adımlar
Duvarları atlamak daha kolay
Onlara varıp sarılmak
Doyasıya dense de az kalacak
Şimdi denen geniş alan
Onlar dedikleri çoğu bir kişi
Saklambaçsız yüzler sobelenen
Gecenin dönencelerine
Elma hep yarım, insan da
Ülkeler gibi, gözleri sayısız sıra dağ
Miğferlerin taşlı toprağında
Düş sayıklayan papatya
Eller keşfediliyor, avuçlar
Günah öğreniliyor yenisine, yeniden
Karasına bağsız sarhoşluğun
Sevabı gülümseyen yanına
Bir kent oluyor bir kadın
Ona varmaya atılan milyon adımın
Utanıyor da zamanların aklı
Varken mutlak ölüm,
Gök kundaksız doğum
Şimdi
5.0
100% (3)
Cevap Yaz