SAHİPSİZ MEKTUPLAR

Gözlerin, şafak sayar gibi sana yazılan sıralı mektupları sayıyor. Kim bilir, bu bilinmezliğin içinde nasıl bir beklenti taşıyorsun... Belki de her satırda, sana söylememi istediğim tüm kelimeler sıralanıyor, bir bir diziliyor satır aralarına. Bu öyle basit bir özlem değil, biliyorum; kelamımı sanki nefesine ekler gibi, varlığının ta içine işler gibi hissediyorsun. İşte bu derin bağ, içimizde büyüyen umut çiçeklerimizi besliyor.

Çok ağladın, bunu biliyorum. Gözyaşların, toprağın tohuma can verdiği gibi, içindeki umut filizlerini suladı. Ama şimdi gülme sırası elbet. Belki de zaman, kulağına "yakın" diye fısıldıyordur, tıpkı benim sana umutla büyüttüğüm çiçeklerimin her bir yaprağını senin için bir şiir düşürdüm gecelere bir gün sende okur ilham alırsın diye hayallerin, bu düş şehrin kadim sokaklarından, sana doğru yükselen bir fısıltı bu. Herkesin iyi olduğu, kimsenin kimseyi kırmadığı, sevginin ve hoşgörünün hüküm sürdüğü bir düzende güzel günlere yürümek, sence de ne muazzam olmaz mıydı? Yada tasımısı tarağımızı kendi kent bahçemizin mahremiyetine gizlenen günlerin varlığına yazılıyor belki!...



"İtina ile yaşayacağımız günler gelir mi?" diye sormuşsun. Gelir, elbette gelir. Neden gelmesin ki? Aslında her şeyin anahtarı inanmak. İnancın o büyülü gücü, en karanlık tünelleri bile aydınlatır, en aşılmaz sanılan engelleri aşar. Sevgilim, sana inanmak gerekir. Bir yerlerde beni benden çok sevdiğini varsayıyorum. Kimsin, inan bilmiyorum. Sesini hiç duymadım, yüzünü hiç görmedim. Belki de şu an, ben bu satırları yazarken, sen dünyanın bambaşka bir köşesinde, adımı bile bilmeden hayatına devam ediyorsun. Bir sabah kahvesinin buharında kaybolan hayaller gibi mi, yoksa dolunayın aydınlattığı bir gecede beliren bir silüet misin? Bilmiyorum. Ama bildiğim tek ve en önemli şey, beni çok sevdiğin ve benim de seni çok sevdiğim. Bu sevgi, tüm mesafeleri, tüm belirsizlikleri anlamsız kılıyor. Kalplerimiz kalbini bulduğu zaman duracak tüm vakitler senin ile yağacak sevgi sözlerim.

Seninle ilgili her şey bir muamma, bir gizem. Ama bu gizem, sevgimizi daha da büyütüyor, daha da özel kılıyor. Her bir yeni gün, seni keşfetmeye bir adım daha yaklaştığım bir serüvenin parçası gibi. Sana yazılan her bir mektup, kalbimden kopan bir parça gibi. Onlar sadece kağıt parçaları değil; onlar benim sana duyduğum özlemin, umudumun ve en önemlisi, seni tanımadan hissettiğim bu derin sevginin kanıtı. Tıpkı bir yıldızın milyonlarca yıl uzaktan parlaması gibi bizde öyle uzağız ama ışığımız yeryüzünü aydınlatıyor.



Umarım bu "itina ile yaşayacağımız günler", hayal ettiğimiz gibi huzur dolu, sevgiyle bezeli ve neşeyle dolu olur. Bu satırlar, sana ulaşsın ya da ulaşmasın, bir gün sana fısıldayacağım tüm kelimelerin provası gibi. Her bir harf, sana uzanan bir el gibi. Belki de bir gün yollarımız kesişir, belki de bu yazılanların hepsi bir tesadüfün eseri olarak gerçek olur. Belki bir cuma akşamüstü, hayal sokaklarından birinde, rüzgar bu satırları sana taşır. Ama ne olursa olsun, içimdeki umut hiç sönmeyecek ve kalbimizdeki bu bilinmez sevgi hep var olacak.

Bizim için kalbimde büyüttüğüm bu umut çiçekleri, elbet bir gün güneşe dönecek. Belki de o zaman, kalbi tebessüm ile aynı sıcaklıkla gülümseyeceğimiz Her şeyin iyi olduğu o günlere olan inancımız hiç eksilmiyor. Sen de inanmaya devam et, olur mu? Ömür yolculuğumuzda, bizi bizden çok sevdiğini varsayan bu kalp, her zaman insani umutlu dualardayım...Olurda bir gün her şey yolunda giderse ne olur sevgilim! Kalbimi ne gözlerimi ağlatma olur mu?.. Çünkü ancak o zaman yeryüzü gökyüzü aşkına gerçekten yaşayabilirim.Baki selam gökyüzlüm.


Saliha İNAN
20.06.2025