Gece bir ayrılıkla başlar
Lav sızan sessizliğin ve
Uğultusu derin zamanın
Gölgesinde...


Zamanın unuttuğu bir tüy misali süzülürken,
İçimde kayıp bir çocuk fısıldar.
Gözlerinde hiç doğmamış sabahın izi
Her yıldız yüreğime batan bir suskunluk,
Her karanlık bir dilek...
Kıyıya vurmayan dalganın yarımlığı,
Yokluğun serinliğinde çözülürken,
Hiçliğin ortasındaki adımdı izin.


Tenimde yankılanan rüzgârlar...
Ben artık
Yürümeyi unutan bir gölgeyim.
İçimde kapanan kapılar ve sessizlikler...


Gecenin elinde,
Kuş kanadından düşmüş ezgiler...
Su kenarında unutulan tüm anıların,
Topraksız toprağı.


Hiç kurulmamış masalların kıvrımlarında,
Kayıp şehir gibiyim.
Bir uğultu gibi dolaşırken sokaklarda,
Aynalarda yüzümü boğuyorum.
Zamanın kıyısı yok;
Çırpınan kanatların titreğinde
Özleyişim.


Yüreğimden damlayan her sessizlik,
Rüyaların boşluğunda eriyor
Bir ağıdın unutulmuş nakaratı.
Adımlarla çizilen çemberin ortasında
Şimdi donuk bir nefes.
Titreşiyor boşluğumda,
Göğsümde asılı o yarı
Dilsiz kelime,
Bir yazgının fısıltısıyla.
Sen hâlâ beni terk ediyorsun.