kimse onun ardından yas tutmadı.
ne bir ağıt duyuldu sokak aralarında,
ne bir çiçek bırakıldı gölgede solmuş ayakkabılarının yanına.
bir haber bile olmadı gazetede,
çünkü önemsizdi,
çünkü dünyaya göre o sadece bir deli idi.

ama bilmediler.
o gittiğinde şehirde bir sessizlik başladı.
çünkü o yokken bazı sorular artık sorulmaz oldu.
bu düzen kime yarıyor,
gerçek nedir, doğru kimde?
ve en önemlisi,
masumiyet hala bir yerde duruyor mu?

Delinin ardından kalanlar…
Ne bir miras, ne bir unvan.
bir avuç iz,
birkaç duvara yazılmış cümle,
ve konuşurken kimsenin ciddiye almadığı o yaralı kelimeler.
ama şimdi,
zaman geçtikçe,
söyledikleri yankılanıyor.
çünkü hakikat gecikir ama susmaz.

belki bir çocuk duydu onu.
belki bir genç bir gün o duvar yazısını okuyacak.
akıllı kalabalıklardan kork,
çünkü deliler hep yalnız yürürler
diyecekti o yazının altında.
ve o an bir şey uyanacaktı içinde.

delinin ardından kalanlar,
bir tür pusuladır.
doğruyu göstermez belki,
ama yanlışa itiraz eder.

şimdi herkes sustuğunda,
bir deli hala fısıldıyor rüzgardan,
uyandığınızda geç olabilir.

*
Mehmet Demir
28525