Dokunma artık.
Sesin, eski bir yalanın yankısı gibi çarpıyor duvarlarıma.
Gözlerin, puslu bir vitrinden başka hiçbir şeyi göstermedi bana.
Sen sevmedin; sadece sahip olmak istedin.
Ben ise,
Bir ömrü göğsüne emanet edecek kadar aptaldım.

Sus.
Sözlerin zehirli bir şiirdi—ben her dizesini içtim.
Tenimde hâlâ acının desenleri var,
Ve seninle geçen her dakika,
Beni biraz daha eksiltti kendimden.
Sakın konuşma.
Sesin, kırık bir porselen gibi dağılır üstüme.
Zaten senden kalan ne varsa
Bir enkaz taşıyorum üzerimde.
Tenimde, senin suskunluğunun dikiş izleri var.
Her kelimen bir iğneydi;
Ve ben acıyı zevkle giydim bedenime.

Seninle geçen her an,
Yırtılmış bir takvim yaprağında sıkışıp kaldı.
Zaman bizde değil, biz zamansızlıktaydık.
Sana baktığımda,
Göz bebeklerimde bir labirent büyürdü.
Çıkışsız, yönsüz, sesini bile unutan bir yankıydı gözlerin.

Sustum.
Çünkü ne söylesem çoğaldı içimde.
Çünkü sen, anlamını kendinden saklayan bir kelimeydin.
Ben seni çözmeye çalıştıkça,
Daha karmaşık hale gelen bir bilmeceydin,
Sakınması gereken bir kış,
Ve ben en ince halimle üşüdüm sende.

Senin kalbin;
Kilitli bir paslı sandığın içindeki bir kutuydu.
Açtıkça daha da eksilen,
Baktıkça daha da silinen bir hiçlik.
Sen duygulara değil,
Onların süslü motifine âşık oldun.

Ve ben…
Bir aynanın kırılmadan önceki son yansımasıydım.
Sen bakmadın, ben kırıldım.

Ama artık
Sana dair ne varsa söküp atıyorum içimden.
Senin adını silerken
Dilimin ucunda bir yangın çıkıyor.
Küllerini rüzgârla yolluyorum
Geldiğin karanlığa.

Sen,
Kırık dökük bir düşünselliktin, başka bir şey değildin.
Şimdi sana dair ne varsa,
Birer birer sürgün ediyorum zihnimden.

Gözlerinin rengiyle kirlenmiş anılarımı
Sabah sabunla yıkadım bugün.
Artık ne seninle ilgili bir şarkı duymak istiyorum,
Ne de adını taşıyan bir şehirde yürümek.

Seni affetmek?
Hayır.
Affetmek, ateşe teşekkür etmektir yangın için.
Oysa ben, o yangında
Kendimi değil, gölgemi bile kaybettim.

Şimdi kalkıyorum masadan.
Aşkı yere devirdim.
Üzerine bastım.
Ve sana en son şunu söylüyorum:

Artık seni değil,
Senin bende öldürdüğün beni gömüyorum.
Ve kendimi,
İçinde sen olmayan bir geleceğe,
Hiçbir haritaya sığmayacak kadar özgür bir yarına
Yalınayak,
Koşar adım
Yana yakıla
Gönderiyorum.

[kalin ]