‘’Ne çok sev ne çok iste
Onunla sınanırsın’’
Demişti babam!
Sen benim en ağır sınavım
En acı/yanımsın!
Hani sensizliğe zift dökmüştüm ya
Çözülmüyor bilesin!
Kitabelere baktım ismin kazınmış
Hayallerimden kovdum
Hülyama doğdun
En büyük hatayı seni severken değil
En büyük konuşurken yaptım
Yaşayamam dedim ya
Yaşadım yaşanmadım
Yaşamasaydım sensiz yaşlan/a/mayacaktım!

Aren!
//
Diken üstünde yürüdüm
Kalbin bir ağ gibi sardı beni
Gözlerimde bin hüzün
Bin yara
Ama!
Öğrendim bir yerde
Sevmek sadece acıyla değil
Kırgınlıkla büyür
Yaralarla açar çiçekler bazen
Örttüm kırgınlıkları sensizlikte
Ölme öldürme
Hem yaşa hem yaşat
Benimle yaşlan sadece
mnea

//
Gergefin iğne ağrısından türer o güzelim motifler
Acının tadıdır nakkaşlanmış o düğümler
Çilegahımda çınlar sessiz ninniler
Ne uyutur ne dindirir
‘’Benimle yaşlan sadece’’
Diyorsun!
Öyleyse neredesin?
Hangi çözülmeyen düğümde
Hangi ağın pençesindesin
Çağır geleyim çözülsün düğüm
Parçalansın örülmüş ağ kurtulsun düşün
Düşme ki!
Yaşayayım yaşanayım
Senin ile yaşlanayım
Aren
//

Neredeyim?
Dediğin yerde
Çözülmeyen düğümde sen
Aynı ağda ikimiz
Birleşemez tenimiz
Pençende değilim ama içimdeyim
Çağırdınmı hep buradayım
Düşme diye tutuyorum seni
Yaşlanalım birlikte parçalanalım
Kırılsak da birlikte özgür olalım
Düşmeden düşürmeden!
Yaşayalım yaşatalım
Daha çok düğümlen
Düğümle!
Çıkmayayım gönlünün kafesinden…
mnea

//
Bir soluk kadardın meğer
Nefes kadar işledin ciğerime
Sonra!
Bir ömrü neden soluksuz bıraktın?
Ben yaşamadım
Seni yaşatmaktan da geri duramadım
Kalan fasılların her evresinde
Yapay nefeslerden hayat tattım
Ne anladım ne algıladım
Hissetmeyi de öldürdüm sayende
Düğümlüsün düğümlendin
O tahtımdan düşmeyensin!

Aren!
//


Ben senden taşan nefesi tuttum içimde
Boğuldum mu, yoksa sırf sustuğum için mi çöktüm?
Bil/e/miyorum!
Bir an’sın dedim, o an içimde çağ oldu
Kendi tahtımda senin yokluğunla hükmettim
Çözülsün istedim her düğüm,
Fakat sen hep aynı yerden bağlandın bana
Çözülmedin, gitmedin
Ben sustum ancak -sen- içimde büyüdün
Sessizliğim dilsizleşti her köşe başında
Bir isminle çarpındım her seherin duasında
Ellerim seni ararken başka bedenlerde
Anladım…
Senden geçmek değilmiş marifet
Sende kalıp yine de kendini yitirmemekmiş
Ah sevgili!
Asıl ben yaşadım ben yaşanmadım
Öldüm ama ödür/e/medim
Dilendim Rahmandan ama ne çare
Dilemedi diye boyun eğdim!
mnea
//

Ah sevgili!
Yılların her tonunda sen vardın
Her kırıntıda ağırlığın
Her hüzmede ışıltın
‘’Yaşadım yaşanmadım dedim ya’’
Say ki durdu zaman biz yürüdük
Halibde ağarlandık
Ağardıkça aşklandık
Yaşadım yaşattım
Ne öldüm ne öldürdüm
Bize düşen
Ömürlük mahkumiyetse
Rabbim hele böyle hayr etmişse
Varsın bizsizlikle birlikte yaşlanıp
Birlikte yaşatalım!

Aren
//
Sevdam direnir elbet
Solmazsın solamazsın
Yaşatmak için gözlerimden sana
Çağıl çağıl akarım!
Senle var olan
Senle geçen anları hayatım saydım
Seninle yaşan/a/mayan ne varsa
Saklı kalan tüm yarınlar borçlansın
Dilerim bizim hikayemiz
Kevser’in çeşmesinden
Helâl yaşlarımızla tamamlansın!
mnea


Halib: seramiklerin pişirldiği son ocak