Kaç gün geceye döner, kapanmadan son perde
Hiç üzülme gözlerim, vurgun sona erecek
Yalnızlık kucak açsın, hicran denen namerde
Senelerin ardından, düşlerim gün görecek
Bir meltem esmedikçe, tedbirlerim nafile
Aç gezenlerde olmaz, sevmenin ilmihali
Mızraba kül yağdırır, ellerin arzuhâli

Merhametsiz günlerden, hüzünler iz mermerde
Bir anlık vuslatıma, sabrım göğüs gerecek
O ki benim sevdamın, sırları kara yerde
Kanasa da gözlerim, ikrarında duracak
Benden öte âleme, olmayınca vesile
İsmimin terkisinde, canım dertler hamalı
Dünyaya tutunalı, ömrüm gam terminali

Sinesine rest çekip, direnirken seherde
Adına boyun eğen, dem moduna girecek
Yıllarımın tarifsiz sızısı hep ciğerde
Sebep, sebep oldukça, sevda hüküm sürecek
Bağrına kor basmadan, ulaşılmaz menzile
Geceler pes etmiyor, dinletmeden masalı
Her günün akşamında, gözlerim hep tasalı

Ömrümün hakkı için, bekleyemem kenarda
Kâinatın kubbesi, kalemimi kıracak
Karanlığın aslına, ellerim hep pınarda
Feryadım menzilini, yıldızlardan soracak
Kendi özüne kanmak, işte bütün mesele
Aldığın her nefeste, es geçme ihtimali
Ahına vah etmeyen, pas geçsin Delibal’ı

Celil ÇINKIR - DELİBAL

Yukarıdan aşağıya her dizenin dördüncü harfi sıra atlamadan yazıldığında GÜNE MERHABA DİYENLERE GÜNAYDIN mesajı çıkacaktır. Basmakalıp günaydın mesajlarına son diyor DELİBAL. Bir de şiir yazmak için duygu mimarlığının yeterli olmadığını, yanına mutlaka söz mühendisliğinin de eklenmesi gerektiğini salık veriyorum ve şiirin taşınacağı adresin yalnızca gönüller olduğuna inanıyorum. Şiir gönüllerde yer bulduğu zaman şiirdir.