Biliyorum, sana çıkan bütün yolları gece mühürlemiş,
Göğsümde bir cam kırığı gibi büyüyorsun her seferinde.
Sokak lambaları titriyor adını anınca rüzgâr,
Bir çığlık gibi asılı kalıyor dudaklarımda “keşke”ler.

Saçlarının gölgesinde solmuş eski bir anıyım artık,
Ne zaman seni düşünsem, aynalar buğulanır.
Kaldırımlar ezberlemiş adımlarımızın suskunluğunu,
Ve her taşın altında bir özlem yatıyor, başıboş, sahipsiz.

Ben seni en çok, susarken sevdim,
Dilimin ucunda bir dua gibi,
Uzanamadığım bir yıldız,
Yaralı bir kelebek gibi içimde çırpınıyorsun.

Seninle hiç başlamamış bir aşkın enkazını taşıyorum,
Öyle sessiz, öyle kanamalı…
Bir fotoğraf gibi sararıp dökülüyor aklımdan gülüşlerin,
Ve ben hâlâ sana yazılmış bir mektubun
atamadığım anısıyla yaşıyorum

Kapanmış işte bütün kapılar sana,
Ama ben her gece,
O kapıların eşiğinde
Adını fısıldıyorum yıldızlara.

Belki birgün belki birgün
Ya da neyse
Boşver şimdi gece gece

Çık git aklımdan artık
Çık git düşlerimden
Seviyorum seni işte

Sedat Kesim