dolgun memelerinden zehir akarken
uzun bacaklarını
gecenin karanlık sularına salan
sarışın,
silikon dudaklı bir kadındır umut


ikircikli bir tavır sergiliyorum bu durumlarda
yüreğim alabildiğince bozkır
salkım saçak geçtiğim sokaklar
bir isyan bildirisi gibi dilimden düşmeyen ıslık
çokça kırmızı bir küfür
sarışın daktilo tuşlarında ölüm provaları





iyi niyetlerimizi açık artırımla sattığımız
bir panayırdır bu dünya
yan masaldan çaldım bu bilgiyi diyorum
hiç kimse görmüyor gördüğümü
bütün uzun bacaklı sarışın kadınlar
dokunsam ölecekler gibi bakıyorlar yüzüme
sanki
dokunsam kırılacak meme uçları
benzin kokacak öpsem bacak aralarını





II.





ellerimi uzattığım her dal kuruyor
esmer bir rüzgar esiyor sonra çamların ardında
çerçiler, yük kamyonları ve hayvan böğürmeleri arasında
kuduz bir ürpertidir anılar gözlerimde
boynumun altındaki ben ifşa ediyor kimliğimi
bütün kentlerin panolarında boy boy resmim
oysa kırgın cümlelerimle de bilinirim
kaldırımda aynı renk taşlara basarak giden olarakta
delişmen küheylanlar bilirim sonra
tutundun mu yelesine uçurur dağların doruğuna
başak kokulu çocukluğuma bile götürür
ter ve gözyaşı ve tuz bütün sermayem
ve coca cola kamyonlarından geçer mutlaka
lice ’ye çıkan tüm yollarım





III.



bir Kürt çocuğunun gözleriyle bakıyorum kendime
tırnaklarımın neden sarardığını belliyorum
neden öfkemi dizginlemiyor Allah
günahsız bir elle tutuyorum taşları
gözlerimde ayın yakamoz hali
kulaklarımda uğultusu şehrin
atıyorum kendimi çırılçıplak sulara
ve sırf Allah görüyor diye
hiç bir kadın öpmüyor dudaklarımı





-bileklerimde kararan kanla boğuluyorum -

Barış Çiçek