Annemi balkon da, beklerken görmek,
Rüya oldu desem, annem yok artık.!
Başkasına bakıp, anne mi demek.!
Ses tonu bal sevsem, annem yok artık.!

Sesinde sevgiler, damarlarında,
Sevgiyi yoğurmak, şakaklarında,
Sesinde, yüzünde, yanaklarında,
Kalbimle anlatsam, annem yok artık.!

Yüzüne bakardım bütün bütüne,
Balkonda bekler günün her saatine,
Yüzünde hasreti, mahiyetine,
Bir daha bir görsem, annem yok artık.!

Kapısız bir handa yaşadı gitti,
Neleri kazandı nelerde etti,
Bizleri çok sevdi, hepten titredi,
Özlemi yok etsem, annem yok artık.!

O bende mi kaldı, ben onla gittim,
Ana derdim ben ona, olanca sevdim,
Sesinde hep hüzün, ben onu bildim,
Ben de kabre girsem, annem yok artık.!

Yerinde esiyor başka bir rüzğar,
Özlemek başkadır, fazlası zarar,
Neler de demişti, gayrı-ihtiyar,
Bin kere de ansam, annem yok artık.!

Gitti uzandı, bilmeden bir yere,
Miadı özledi getirir dile,
Dünya boş, gelmem bir daha sefere,
Yansam da ağlasam, annem yok artık.!

08.04.25 / Saat 09,25
MİADI (Mehmet AY)