2
Yorum
20
Beğeni
5,0
Puan
184
Okunma
Unuttun mu, ne kadar güçlü bir çocuktun?
Dizlerin yarayla dolsa da, yıldızlar topladın gökyüzünden,
Avuçlarına doldurdun, tavana astın, geceyi inatla aydınlattın.
Seni fazlalık sanan seslere inat,
Yalnızlığını yorgan gibi sardın,
Şefkat oldun kendine, en iyi sen anladın kendini.
Fener gibi deldi gözlerin karanlığı,
Yaralarını okşadın usulca,
Bir odanın dört duvarına sıkışsan da, yarına ışık oldun.
Ve o çocuk kaldı hep orada,
Küçücük avuçlarında koca bir evren,
Ne olursa olsun, var oldu, var olacak.
Kalk, bak, ilkbahar kapında,
Minik bir kuş uçtu pencerene,
Kanadında düşler, gagasında sesler,
Çağırıyor seni, yıldızları gökyüzüne geri asmaya.
Hatice GÜZEN
5.0
100% (7)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz