ne güzel sokağın ortası
sen ne güzelsin
yanağında bir şehir başlamış girişinde dutluklar
değişmedi hiç yolun
bağdaş kurmuş bekliyor diğerleri
diğerleri ve insanları
papatyalar begonya olmak istiyor
kediler insan
efil adında bir rüzgar
tutuyor kollarını
uykusundan uyanmasın arnavut kaldırımları
bir lisan geçiyor ayaklarında sesli bir mutluluk
pencereden aşağı sarkıyor güzel bir kız
omuzlarında sevdiğinin şımartısı
herkes sokak oluyor
herkes seni
herkes bir bir ahval öncesi
duvarda adını bilmediğim bir bitki
kulağıma küpe
sarılmalık işte
gördüğün kadar tanıdık bir misal
yudum bir çehre
ben biliyorum
yorulmak bilmiyor yüzün
buralar insan karşısı kedi hüznü
aşağısı yüzün
aşağısı dünya kadar
bakmayı unutuyorum yan yana bir münevver sesi
o şehirden sonra
o şehirden sonra


.



eski