M.Yaltı’ya..

Beş gün önce bana
“Şiirlerimi oku, beni tanırsın,
Şiirde yalan olmaz” demiştin

Hece hece okudum,yazdım her satırını
Seni tanımaktı amacım…
Bazısında tekrar aşık oldum sana
Bazısında gururlandım
bazısında
Bilsen ne çok yaralandım

Son şiirinde gördüm,
Bir aşkı öldürüyordun
Eğer yalan yoksa dizelerinde
Çok da acı çekiyordun…

Artık tanıyorum seni
Ki,
Sen değil misin İhanet şiirinde,
“Şair yaşamadığını anlatamaz
Kurgu şair olmayanların işi”
Diyen?

“Sevginin gücü hiçbir şeyde yoktur”
Önce,
Sevmeyi öğrenmek gerek belki de…
Çoklu sevdalar yaşamak yerine…

“Menekşelere koşarken insan
Ezdiği papatyaları görmez..”
Hercai kokular sarsa da benliğini
Aşk, bir çiçeğe değişilmez…


Aşk iki kişiliktir sevgili
Bazen yaşansa da tek başına
Üçüncü kişilerle bu iş yürümez…


Naçar da
Çözümsüz de değilsin elbet
Sende verilecek aşk çok
Herkeslere yeter kalbindeki sevgi
Gerçek sevenleri
Görmezden gelerek
Ulaşamayacağının peşinden giderek
Bazen vazgeçerek
Yaratırsın çözümlerini.

“Sevgi emektir”
Emeğin yoksa sevdadan yana
Ve de saygın duygulara
Uzaksa yüreğin
Verilen emeklere..
Sakın bir daha şairim
Sevgi emekçisiyim deme....

İnsan kendini adamayı bilmeli
Sevgiye
Sevgisizliğe adanmış bir hayat
Olabilir mi aydınlık?
Hani onur, nerde insanlık?
Kalbin attığı yerdeki
Duygulara saygıdır duyarlılık...

Sevgili,
Son şiirinde gördüm
Bir aşkı öldürüyordun…
O kadar acı çekiyordun ki
Hissettim ki küçüldüm..

Oysa ben
Öyle bir armağan vermek istedim ki sana
Ömrün boyunca
Her eline aldığında beni anımsa
Kolay olmasa da,
Öyle bir aşk vermek istedim ki sana,
Tadı kalsın damağında

İşte o yüzden,
Yüreğindeki sevgiden
Öyle bir sevda verdin ki bana da
Doyamam bin yıl yaşasam da

Belki de
Hata bende…
Sevdiğini sandım beni de…

“Sevmek dokunmaktır”
Yanılgım
Şehvetini aşk sanmaktı
İşte orada
Aşk yaralandı...





13.10 2008