0
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
159
Okunma
Bembeyaz olmuştu ortalık,
Soğuk bir tipi esiyordu dışarda,
Sessizdi köy.
Toprak bir evin, tek odasında yalnız bir kadın,
İlk doğumunun sancılarını kavrıyordu elleriyle,
Dudaklarını ısırıyordu.
Erkeği çok uzaklarda başka bir yerde,
Kulübesinde,
Bir cephaneliği bekliyordu,
Süngüsünün ucunda takılı düşünceleri,
Çocuksu bir sevinçle, gel teskere diyordu, gel..
Tipi gene aynı tipiydi köyde,
Kadın gene yalnızdı,
Değişen, artan sancılarıydı kadının o saatlerde.
Uluyordu donuk donuk köyün köpeği,
Daha güçlü ısırıyordu dudaklarını kadın.
Erkeği çok uzaklarda, başka bir yerde,
Gel teskere diyordu, gel.
Uzak tepelerde güneş doğuyordu.
Oysa kadına gelmişti, bulmuştu kadını ecel.
Bilmiyordu...
