X sonsuza giderken
Karda kışta, senin yolunda…
Ardındaki ışıkların sevincini kaybettiği İçini açamadığın Çaresizlikle karışık bir esef, bir yılgınlık Gece vakti yolda kalmışlık… Sensin; Sensin, derdim ! İlk ümit ışığına İri iri açarak gözlerini “ Öyle mi ya Gerçekten mi Gerçekten mi “ diyen bir çocuk gibi Hayret makamlarından çıkarıp Elimden sımsıkı çekip götürsen beni “Nereye gidiyoruz?” diye sorarsam namerdim ! Yalan da söylesen Oyun da oynasan Razıydım Kuyuma bir ip Uçurumda bir el Bana tırnak ucu kadar bir değer atfetseydin Belki gittiğim yerden geri dönerdim ! Beni eşik değeri kadar sevseydin Sonsuza kadar beklerdim ! |