“Ben Seninle, Doğdum
Seninle Öleceğim”
Çok eskiden
Yüreğimden geçmiş bir
Dizeydi belki bunlar

Belki kalabalıklardan
Çekip biraz olsun kendimi
Bir hücrede
Sadece sesinle
Yüzleşmek istercesine
Kimseleri okumadan
Da içimden geçebilenleri
Gör ve duy istedim

Boynu büküktü belki
Ne söylese
Tutunmak istedikçe
Aşkla lütuf dileyen
Susuz avuçlarına

Sadece Sus’tuk
İki bakış, yaş, akış azadı
Doğru ya da yanlış arası
Gurbetin ile sıla koyusunda
Başlarken biter oyununda
Gecenin o sisli koynunda
Sen, ben ve bulutlara
Sustuk…

Fısıldarcasına
Kanattığım hasretin duvarlara
Bir ağıt gibi
Dolaşırken damarlarımda

Şimdi seni
Hangi karanlığın
Zamanından
Çekip çekip çıkarayım der gibi
Hangi niyazından ve
Esrik notasız
Silik bestesinden

Sonra sadıktaki yazılarda
Doğduğum günün
Hatta vakti saatine
Doğru döküldüklerim
İlişti elime
Astım, o zemherisinden
Yanık ve çürük dokusuna

Ard’a kalan
Sensiz
Sessiz, bir ufukla
İçimin sancılı, kanayan
Yarılan, yarsız gecesine
Seslenircesine

….

Ben şimdi ben
Sensiz
Seni yazamadan
Nasıl doğacağım
Yeniden ve yeniden
Sevgili,
Gecenin koynundan
Şafağa
Bu müebbet hükmünü
Nasıl kıracağım
Can, ses versene
Ne olur, burdayım de
Ben senden
Hiç gitmem ki de
Ses ver

Nasıl öleceğim,
Nasıl doğacağım
Ben geceme
Saat geceyarısından
Tam ikiyi yol alırken akrep
Açılan yelkovanından
Nasıl hakikati haykırıp
Kandıracağım
Avutacağım sensiz, sessiz nefesi
Be insafsız sürgünüm
Şımarık firarim
Bir masal gibi mi başlamıştı
Ellerinden, zindanın cidarlarına
Alaylı ama toz yutmuş divitinden
Saçılan ilahi bir iltifat misali

Yüküne dirhem
Yakana kül olmak istemedikce
Ben dokunamadıkça
Sarılamadıkça sesine
Sen daha da içine akıttın
Görünmez fail gibi
Gizli gizli
Daha da derin köklerine

Beni bildiğim bilmediğim
Onca sanrıya
Sökün ettin
Tutsak ektin
Arsız bir ısırgan misali yar

Oysa uzanıvermekten
Acınla beslemekten başka
Pay bilemeyen
Bir bıçak, çakı gibi
Kesilirken sol yanına
Öyle ayrı düş’tük ki
Rüyadan, ümitsiz
Öyle biçare arafında
Mührü silinmiş, çalınmış
Geceymiş vuslat
Ölüm
Niyadında