Bir kızı çok sevdim
Ama kız; dünya güzeli olduğu kadar haklıydı.
O yüzden beni hiç sevmedi!
Sonuna kadar bekledim görmedi bile...

Uzun yıllar sonra bir tuzağa düştüm, evlendim.
Tek gerçek, her şeyin yalan olmasıydı.
Buna rağmen sevdim, direndim.
Ve bütün acı hatıraları sildim, birer birer.

Ben akraba canlısıydım.
Herkes birbirini fesatlık yapmadan sevsinler isterdim.
Ve herkesle ayrı, ayrı muhabbet bağı oluştururdum.
Bir aşina adım göremedim, yoruldum.

Ve ailem! Hiçbir zaman yanımda olmadılar.
Tek görevleri vardı; hayatımı cehenneme çevirmek.
Sabırla uzun yıllar kendimi kandırdım, olmadı.
Allah rahmet eylesin, seveceğim insanlar kalmadı bu dünyada...

Ben kendimi beş vakitli hatırlarım ebedden.
İmânı menfaatleri için kullananlardan olmak istemedim hiç!
Otuz yaşında aldım elime alkol şişesini.
Vicdansız, kitapsız dindarların iki gramlık akıllarına uymak için.

Ama maalesef onu da beceremedim.
Niyetim herkes gibi karaktersiz olmaktı.
Ama nefsimin istediğini, yüreğim kabullenemedi.
Ve dört günlük süren alkollü isyanım sona erdi...