Yalnızlığını sev çünkü
bir tek o seninle kalacak
rüyalarına ortak olunmayacak
kendi rüyandan yalnız uyanacaksın...

Yalnızlığını sev sevebilirsen
aynadaki yüz gülemez sen gülümsemezsen
adımlarını takip etmeyi bırak yanındakinin
ardından bakıp yutkunma seni bırakıp giderken...

Yalnızlığını severdin ya hatırla küçüklüğünü
saatlerce yazıp çizerek geçirdiğini her gününü
kuytuda ağlarsın yapayalnız akar sımsıcak gözyaşın
bilir misin onun da gözünden ayrılınca üşüdüğünü...

Ağrıların sana ait ruhunda tamir olmaz yaralar
kime içini açarsan aç fütursuzca seni yaralar
yalnızlığın en samimi sırdaşın duygudaşın
kim çeker zahmetini dert fıçısı olmuş bir başın...

Güleceksen yalnız gül kendi hata kusurlarına
yüreğin kabarınca, yaslanacak omuz arama
yalnızlığını çağır o sana sadık dost ve arkadaş
gerisi suyun dibinden seni izleyen irili ufaklı taş...

Yalnızlığını sev çünkü
bir tek o seninle kalacak
sancılarına ortak olunmayacak
kendi hakikatine yapayalnız dalacaksın...




Gülhan Çeliktaş