en afili yosmalar kaybolurken gecede
sonbahar mevsiminin güneşini bekledim
ısıtmazdı bilirim,bu mevsimde bu güneş
bu ikindi mevsimi,yorgun yüreklere eş

ne mümkün içebilmek,yar elinden badeyi
dokunabilmek haram,zülfünün bir teline
böyle yazılmış yazı,böyle kurulmuş devran
her yürekte bir alev,cehennem ateşinde

bedenler kıvranırken sıtma nöbetlerinde
kadere isyan eden ruhları kim kovalar
kimdir ki deccal denen
bu azap vadisinde

bir ışık halesinde
ben ne yıldızlar gördüm
en zifin karanlıklarda
ne güneşler söndürdüm

gümüş rengi saçları,gergefinde işlerken
bir kadın ağlıyordu,sonbahar düşlerine
bulutlar süzülürken,gözlerinden geceme
ilmik ilmik çileler,döküldü pencereme

içimdeki kozamda,ona hayaller kurdum
ikinci baharında ,onu gülerken gördüm
çiçekli elbiseler diktirdim düşlerine
güneş gözlü kız oldu,fer saçtı gözlerime