onlar bir elin
parmakları kadardı
başlayıp taa kundaktan
koltuğa hazırlardı

devir geçti göçtü kervan
köprüler çok sel seyretti
düzen tüzük tanımadan
cahil cahile yol biçti

ve biz elin elliğiyle yarışıp da
hayasından kusur kalmadan !!!
bir de marifet sanıp da
yozluktan sıkılmadan !!!

bilen bilse ne yazar
bildiği fayda etmez
yitirdiği son değer
yirmilere yetişmez !

ve sen Fatih’im, övülmüş komutan
kalkarsan sesi duyunca
korkarım gelirsin tanımazdan
kayıp surlara bakınca

ürperir farkedersin asırlardır neslin bildi
düştüğün yerden kalkıp aslını et ziyaret
ne kadar kararırsa göğün tüm mavileri
ezberindeki o ilk saf kıtaları zikret


...........................................................
O zaman vecd ile bin secde eder varsa taşım,
Her cerihamdan, ilahi, boşanıp kanlı yaşım,
Fışkırır ruh-ı mücerred gibi yerden naaşım;
O zaman yükselerek arşa değer belki başım. ...........................................................