Kim bu ben?
kendim için yaşamadım ki ben
ben dediğimde sen diyordum siz onlar her biri rüzgarlarında savurdular... kendime bir şey almadım ki ben hak etmediğimi düşündüğümden belki aldım verdim aldım verdim mütemadiyen... kendimi düşünmedim ki ben uzun yollara gittim kendimi terk ettim canımdan can eksilttim... kendime acımadım ki ben onlar önemliydi şefkatimin tamamını bendim onlara sarf eden... ben diye bir şey yoktu ki aslında bodoslama atlardım bir ihtiyaçları hasıl olduğunda... kendimi kaybedişim doğum yaşımmış meğerse bu koşturuşlarım çırpınışlarım nefsimle savaşımmış... hep yardım etmeliydim iyileştirmeli kurtarmalıydım kendimi kurtarmayı bilemedim... insanlar ekseriyetle ben diyorlar önce kendilerine yatırım yapıyorlar hatta kendi dertlerini anlatıyorlar... ne diyeyim ki ben kimim ki onların dünyasında yerim var mı ki tükettim boş yere zamanımı enerjimi... şimdi anlıyorum farkındayım lakin anlamakta çok ama çok geç kaldım en nihayet hayat dersimi aldım... Gülhan Çeliktaş |
Emeğinize yüreğinize kaleminize sağlık üstadem güzel ve manidar bir şiir tebrik ederim Saygılarımla