şu ihtiyar ayakkabı tamircisine bir bak...yolun sonunda.....kalabalık...gürültülü caddenin köşesinde....basit bir kulube....sanki yıllardır kullanılmyan bir otobüs duragı..........içinde oturmuş çalışmaya çalışıyor......çekiç...çivi ...keser..türlü.türlü aletler......yıllardır birikmiş acı bir gülümseme...yüzünde......sanki sarkan bir kayışi parçası eski bir sandalette.....bir köşede yer etmiş kendine......kulubesi...sanki meçhul asker abidesi.....ihtiyar ayakkabı tamircisi.....umarsız kaderine dogru....muson yagmurları altında.....son günlerini yaşamaya çabalıyor......arada bir yırtık solmuş eski önlüğünün üzerinden tamir etmeye çalıştıgı eski ayakkabıya ...zorlukla bir kaç dikiş atıp sanki usta operator gibi ameliyat yapıyor.....geceleri çok yorgun oldugunda ...bazen çagırıyor bir taksi...yalnız kendinden alınan ücret iki misli....çünkü vücudu kokuyor deri deri....işte böyledir ihtiyar ayakkabı tamircisi....boş vakiştlerinde daha çok kazanmakiçin çanta yapmak bile yasaktır kendine...ne yazık ki bu sınıfın sadece ayakkabı tamiridir görevi....çok zordur daha çok kazanması...bir üst sınıfa atlaması....hayatı hep böyle geldi ...böyle geçmeli......ihtiyar ayakkakabı tamircisi.....hatta yasaktır ona hastalık izni......emeklilik diye bir şeyi de yoktur ki......sadece çalışmak çalışmaktır görevi.....bu böyle devam eder ölesiye......ve bir gün yolun düşer de göremezsen yolun sonundaki kulubesini....bil ki çoktan gitmiştir temelli......mutlaka ziyaret etmektedir yukarıdaki tahtalıköyü.....gülümseyerek seyretmektedir bizleri....... udayan thakker...Türkcesi masterbaton