Yeminli sanki bana gülmemeye talihim
Hicranıma çizilen plânlardan usandım
Yaratılış gayeme tabi olan salihim
Hakikâte perde şu, yalanlardan usandım

Âşk iksiri diyerek zehiri içirenler
Âşkım için kurulan köprüyü uçuranlar
Akrabayız dediler akrebi kaçıranlar
Güle güle ısıran, yılanlardan usandım

Nefesim ol, hayat ver, içerime çekeyim
Ver elini elime muhabbetle sıkayım
Bağrına bastığında dimağına çıkayım
Dediğimde ahtapot falanlardan usandım

Hasretin koru düştü yüreğim alev alev
Yanıyor yetiş artık söndürmesen de velev
Savrulan küllerimden yaparsın muhteşem ev
Âşkın hicran köşkünde kalanlardan usandım

Taşımıştım her zaman kalpte iyi niyeti
Çıkageldi bir nankör zehir etti kısmeti
Tek suçum sevmek oldu, ben ödedim diyeti
Şu kalbimin ahını alanlardan usandım

Soldurdun ya gönlümün gülzarında, çiçeği
Yakandan düşmeyecek, bu hayatın gerçeği
Karacakız kaybetti endazeyi ölçeği
Mazlumun mahremine dalanlardan usandım.



Karacakız Emi Öztürk