Hani…baharda buluşacaktık seninle,
çiçekler toplayacaktık ellerimizle
eski bir faytonla dolaşacaktık sahilde
fakir soframızdan alacaktık son lokmamızı
sonra, bir nazargah-ı ilahi olan,
doğan güneşi seyredecektik tan yerinde.
hazan mevsimindeki yapraklarla
şarkımızı dinleyecektik beraberce
ve açılacaktı aşkımızın perdesi o gün
ama yalnız, ama yorgun, ama üzgün..

Hani…güneş batmayacaktı ufkumuzdan,
aydınlık kalacaktı gökyüzümüz…
hülyalara dalacaktık rengarenk ufukta.
yürüyecektik emin adımlarla ömür boyu
kokusunu yudumlayacaktık hasretin
ve kavuşacaktı tenimiz birbirine
mahşerde yapacaktık düğünümüzü
beraber dinleyecektik şarkımızı,
ve cennette yaşayacaktık aşkımızı…

Hani…bazen hüzün dolardı içimiz,
bakardı birbirine ümitle gözlerimiz..
boynu bükük durmayacaktık hiçbirimiz
nefretle bakmayacaktık. gözlerimize
susuz kalmayacaktık kurak çöllerde
yalnız geçmeyecektik ıssız yolları
kar tanesi gülüşlerimiz solmayacaktı.
mutluluktan gülecekti yüzümüz,
rengarenk duygularla kuş gibi uçacaktık.
Ve sevgilinin huzuruna varacaktık.

Hani…yaş dökmeyecekti nemli gözlerimiz,
gönülden gelecekti sevdamızın sesi
mızrak gibi delinecekti yüreğimiz,
ve bir kıvılcım olup yakacaktı içimizi
yine şahlanacaktık küheylan misali..
rengarenk duygularla coşacaktık geri
susuz bırakmayacaktık açan gülleri
ve buket buket derecektik çiçekleri.

Hani…zaman bozmayacaktı asla bizi,
mekan sıkmayacaktı ruhumuzu.
zaman mı hiç etti perişan halimizi .
içemedik kar tanesi suyumuzu
gidemedik tepelere yalın ayak, başı açık.
yorulup kaldık sarp kayalıklarda.
bir sevda türküsü yazılsın diye,
kaç kişi feda oldu bu uğurda, bilemezsin
Ve öyle aşklar var ki, yürekten silemezsin.

Hani…bir sabah bölünürken uykularımız,
rengarenk duygulardayken rüyalarımız.
renk renk bahçeler harabeye döndü
güneş battı ufkumuzdan habersiz…
ve karanlığa gömüldü tekrar duygularımız,
ardından suyu tükenirken bahçelerimizin.
Soldu laleler, sümbüller, güllerimiz.
Biz yine ümitle gülümsedik hayata..
ve yine şahlandı ümitle yüreğimiz...
ama üzgün, ama yorgun, ama çaresiz…

...andelip...