birbirimizi hiç görmeden sevdik,
sonsuz bir askla,
sevgimiz her geçen gün
daha çok arttı,
daha sonra,
resimlerde buluştuk seninle,
derken....
internetin gücüydü
bizi birleştiren,
sonra buluşmaya karar verdik
ve buluştuk....
göz göze geldik,
konuşmaya gerek kalmamıştı
sevgimizi gözlerimiz
anlatmaktaydı...
yüreğimizin sesini duyuyorduk
kalplerimizde.
oysa !
hiç ayrılmamacasına
yapışmıştık birbirimize askla
o an ...
öyle mutluyduk ki...
anlatılmaz bir aşkti
bizimkisı...
birbirimize sarılmış
kopmak istemiyorduk...
kopamadık...
ama ...
amalarımız vardı
ayrı şehirtlerdeydik
ve bizi ayıracak nedenlerle
birlikte...

sadece bir kerecikti
buluşmamız...
sonra ayrılmaya karar verdik
nedenler bizi ayrımıştı
çaresi yoktu bu birlikteliğin
ayrıldık.
sonsuza kadar...

ama ben şimdi yanlızım,
yanlızlığımın açısını
içimde yaşıyorum
aşkımla birlikte...
düşünmekteyim seni hep,
yüreğim kanamakta içten içe
amalardı bizi ayıran
içimdeki acıyı unutmak için
yürümekteyim...

rüzgar saçlarımı savururken,
kendimi bıraktım rüzgarın
savurmasına...
savrulmaktayım...
alabora olmuş durumdayım
yağan yağmura aldırmadan
herşeyden uzaklaşmak
istercesine
koşmak kaybolmak
belki zaman tünelinde
başka bir zamana geçmek
istercesine...
dayanılmaz açımı unutmak için
yüreğimin derinliklerindeki
acıyı duyarak...



SİİR DOSTU
VİLDAN GULDAĞLI
09.09.2008- 9.30