Mavilikler aradım,
Zifiri karanlıklar içinde bu akşam...
Pür dikkat baksam,
Görülür mü mavi gökyüzü?
Seçilir mi masmavi deniz?
Dalsam uykulara, gelir mi mavi düşler?
Bürünsem hayallere,
Doğar mı mavi umutlar?
Ve eksem iki elimle
Tane tane tohumlarını;
Mavi mavi açar mı güller?

Karanlıklar içinde gökyüzü...
Ne yıldız var semada karanlığı aydınlatan.
Ne ay dede gülümsüyor yakamozlara.
Ne de beyaz bir bulut seçiyor gözlerim.
Gökyüzü gizliyor tüm mavileri,
Yıkıp geçerken umutlarımı.

Öfkeden kudurmuş deniz...
Ne yolcu gemileri var, güvertesinde
Sevdiklerine el sallayan insanlar.
Ne balıkçı tekneleri, ağlarını derinliklere atan.
Ne dizlerine vurup, ağlayan dalgalar.
Ne sevda şarkıları söyleyen martılar...
He canım,
Duymuyor sesleri kulaklarım.
Gözlerim seçemiyor.
Gizliyor deniz tüm mavilikleri.

Kavuşmuyor göz kapaklarım birbirine.
Demirden parmaklık olmuş sanki kirpiklerim.
Dalmadım, dalamadım uykulara.
Korkular tutsak almış beni kendine.
Rüzgâra kapılmış kuş misâli.
Titriyor bedenim elinde.

Düşlerim bile çok görüyor artık bana.
Sevdam diye sarıldığım o mavilikleri….

Bitiyor,
Bitiyor umutlar, kaybolup gidiyor ufukta.
Yitiriyorum tüm anıları, silerken geçmişi.
Ne gelecek beliriyor usumda.
Ne dün anımsanıyor.
Bende kalan
Bende kalan yalnız bugün canım,

Anımsanmayacak biliyorum artık.
Anımsanmayacak Dünde kalan maviler.

Sarardı gönül bahçemdeki al güller.
Ayrılığın habercisi.
Kanıyor yüreğim, değil ellerim.
Ne laleler açıyor leylak rengi.
Ne karanfiller kırmızı.
Ne papatyalar beyaz.
Ne menekşeler mor...
Onlar da unuttu mavi, mavi açıp;
Mavi mavi gülümsemeyi.

He canım
Yılmadan, aman demeden.
Yeniden, yeniden dikerim
Gönül bahçeme masmavi fidanları.
Yeniden diktim
Mavi mavi açıp mavi mavi gülsün diye.
Ben ektikçe mavi umutlar
bana inat her fidan
simsiyah olup doğuyor yeniden…

Türkan DİNÇER
23:15
(Gece yarısına 45 kala
Mavi düşler görmeye çalışıyorum hala)

NOT: SİNOP’TA GÜN BATIMI, AMATÖRCE KENDİM ÇEKTİM.