Hani karanlık derdin karlı dağın arkası
Bunca sene bekledin asılı can parkası
Hani aydınlık denen yolculuğun hırkası
Gelmeyene vuslatın hanelerinde kaldım


Birikmiş encamıma bir selamın verseydin
Göğsümde sümbül çiçek karanfili derseydin
Benimle huşu bulup kalp ehline girseydin
Gelecekte neler var çaresizlerde kaldım


Direndim direnmenin o aydınlık ilmine
Toprağı eşelerken yarım çekmiş filmine
Öğrendiğim akıldı geç kalsam da bilimine
Beynimdeki fırtına dinmelerinde kaldım


Bahçelerden bağlardan aşırılan üzümler
Yürek karalarından devşirilen hüzünler
Yaralara mehlemi boca eden yüzünler
Güzellik şekil değil kalp odasında kaldım


Biriktim yalnızlığın üç odalı damına
Pişmeye ateş lazım su serpilen gamına
Perdeleri sırmalı şu kerpiç dam camına
Köşeleri mertekli sofalarında kaldım