Şu mahallenin kedisi kadar
bir kıymetim yok dedi adam.
Banka yayılmış bir acayip somurturken.
Sokak kedilerine sahiplenen kız geçti yanından.
Uyuz köpekleri battaniyesiyle sarıp sarmalayan adam.
Savrulan yapraklar geçti önünden Kasım ayazında harmanlanan.

Tüylerini kabartır gibi Minnoş’un
Rüzgarına kapıldı bir yosmanın.
Fotoğraflarda kalmış arsız bir gülüş gibi
Mahallenin köpeklerine söylendi durmadan
Oturduğu bankta sallanan adam.

Kedi kadar kıymetim yok diye hayıflandı adam.
Genç kızın rüzgarına kapıldı bir an
Tüylerini kabartır gibi gerindi
Kedi olmak vardı dedi o tazenin koynunda.
Köpeği olmaya razıyım
Girdabına kapıldığı o yosmanın koynunda.

Kedi kadar bile dedi, sustu devamını getirmedi.
Ayaklarına dolanıyordu bizim kedi
O, yosmanın koynunda hayal ediyordu kendini.
Mahallenin kedisiydi ondan şefkat dilenen
Adam somurtuyordu hala
O, kedinin yerinde olmak istiyordu köpek gibi!