ALLAHIM NE KARA GÜNLERE KALDIK
ALLAHIM NE KARA GÜNLERE KALDIK
hayatın çarkları hep ters dönüyor, insanlar insana değer vermiyor. garipsen her gelen ezip geçiyor, allahım ne kara günlere kaldık… bir yanda ağlayan,bir yanda gülen, bir yanda kahrolan bir yanda ölen. yoksulun sırtından var sefa süren, allahım ne kara günlere kaldık… ağlayan gözler var gülmeyi bilmez, kanayan yaram var dinmeyi bilmez. Gözler hep kör olmuş gerçeği görmez, allahım ne kara günlere kaldık… bir yanda yokluğun verdiği çile, bir yanda sefalet, bir yanda hile. Ne kadar haykırsam gelmiyor dile, allahım ne kara günlere kaldık… ozangil’im derki bu nasıl hayat, biri ah çekerken birisi rahat, insan olmakmıdır bütün kabahat, allahım ne kara günlere kaldık… Tunç OZANGİL |
Saygı ve sevgilerimle selamlıyorum Allah'a emanet olunuz.