Bu şiirimde, 28 Nisan 2014 yılında 32 yaşındayken, yeni doğan çocuğunu göremeden hayata veda eden Ali’nin annesinin duygularını anlatmaya çalıştım. Allah kimseye evlat acısı yaşatmasın... Mekanın cennet olsun Ali, nur içinde uyu, seni unutmadık ve unutmayacağız...

Bak bugün de sabah oldu
Ve ben bugün de ölmedim oğlum
Yani yine sensizim zavallı çaresizim
Oysa analar önce ölür evlatlarından
Ölemedim kuzum ben senden önce ölemedim
Ellerim boşluğu sararken, isyan ediyor sensiz yanım
Taş bastığım kara bağrım bir kor misali yanarken
Bugün de toprağınla baş başayım bugün de kimsesizim...

Yaşıyorum sanma sakın sadece nefes alıyorum
Sekiz yıl, tam sekiz yıldır Allaha yalvarıyorum
Al diyorum verdiğin canı, kavuştur beni Ali’me
Yoruldum diyorum, takat kalmadı dizlerimde
Ağlıyorum gece gündüz kan kusuyorum
Olmuyor bir türlü oğlum olmuyor
Almıyor verdiği canı yaradan beni sana kavuşturmuyor
Çıkmıyor şu kahrolası can bedenden
Gözlerim kanıyor bugün de ciğerim parçalanıyor...

Sen güllerini kokla yavrum cennet bahçesinde
Ben bağrıma dikenleri basıp bugün de toprağını koklayacağım
Anılarınla avutacağım biçare yüreğimi
Oğluna sarılacağım sen diye, yokluğunu aratmayacağım
Ama geleceğim elbet yanına günün birinde
Nihayetinde sana kavuşacağım yani
İşte o gün toprağını değil seni sarıp koklayacağım
Unutulduğunu sanma sakın kınalı kuzum
Bu can bu bedenden çıksa bile seni asla unutmayacağım...

SÜLEYMAN ÇALIŞICI
26.04.2022